شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دوازدهم: رستم و اشکبوس | آزمون شماره 17748

تو قلب سپه را به آیین بدار / من اکنون پیاده کنم کارزار 

تهمتن چنین داد پاسخ که نام / چه پرسی کزین پس نبینی تو کام

هم اکنون تو را ای نبرده سوار / پیاده بیاموزمت کارزار 

بدو گفت رستم که تیر و کمان / ببین تا هم اکنون سر آری زمان

از آن شده است به چشم جهانیان شیرین / که از لباس،شکر شد به بوریا قانع

ز مال خویش به احسان تمتّعمی بردار / مشو ز گنج به نامی چو اژدها قانع

همیشه راه به آب بقا نمی افتد / مشو به دیدن از آن لعل جانفرا قانع

نظر به عاقبت کار کن قدم بردار / مشو ز دیدۀ بینا به پیش پا قانع

کمان را به زه کرد زود اشکبوس / تنی لرز لرزان و رخ سَندروس

همه تیغ و صاعد ز خون بود، لعل / خروشان دل خاک در زیر نعل

چون نازش به اسپ گران‌مایه دید / کمان را به زه کرد و اندر کشید

پیاده مرا زان فرستاده، طوس / که تا اسپ بستانم از اشکبوس