شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یازدهم: قافیه | آزمون شماره 17139

هرکه را با مرده سودایی بود / بر امید زنده سیمایی بود

سوختم چون بوی برناید ز من / و آتش غم روی ننماید ز من

شاه فلک بین به صبح پرده برانداخته / پیر خرد بین به می ‌خرقه درانداخته

ای چرخ از آن ستاره‌ی رعنا چه خواستی / ای باد از آن شکوفه‌ی زیبا چه خواستی

شاه‌نشین چشم من تکیه‌گه خیال توست / جای دعاست شاه من بی تو مباد جای تو

کریم السّجایا جمیل الشیم / نبیّ البرایا شفیع الأُمم

دل رستم از غم پراندیشه شد / جهان پیش چشمش چو یک بیشه شد

که ایرانیان را به کشتن دهم / خود اندر جهان تاج بر سر نهم

مبادا که تاج از تو گریان شود / دل انجمن بر تو بریان شود

بگفت این و چادر به سر در کشید / یکی باد سرد از جگر بر کشید

تو کردار خوب از توانا شناس / خرد نیز نزدیک دانا شناس

چنان رو که پرسند پاسخ کنی / به پاسخ‌گری روز فرّخ کنی

ساقی ار باده از این دست به جام اندازد / عاشقان را همه در شرب مدام اندازد

ای کلیم سخن کلامت کو / جم جهانگیر گشت جامت کو

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را / که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را

دمی با غم به سر بردن جهان یک‌سر نمی‌ارزد / به می بفروش دلق ما کزین بهتر نمی‌ارزد