شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 3: آرایه‌های ادبی | آزمون شماره 876

بود، و نبود آنچه بلند است و پست / باشد، و این نیز نباشد که هست( تلمیح، واج آرایی)

شحنۀ غوغای هراسندگان / چشمۀ تدبیر شناسندگان(موازنه، استعاره)

رستۀ خاک در او دانه ای است/ کز گل باغش ارم افسانه ای است(مراعات نظیر، تلمیح)

غنچه کم بسته که ما بنده ایم/ گل همه تن جان که به تو زنده ایم( تشخیص، جناس)

خدای من! یوسف دل را در چاه آرزوها رها مکن.

خدای من! بی شعلۀ محبت تو، چراغ دلم، افسرده است.

خدای من! در ظلمات گمراهی، یونس دلم را دریاب.

خدای من! با عشق تو، آتش بلاها بر من گلستان است.

موسی، قارون را نصیحت کرد که: اَحسن کما احسن الله الیک.

شبی در خدمت پدر –رحمة الله علیه- نشسته بودم و همه شب دیده بر هم نبسته.

دانای ضمایر هر قوم، لا تأخُذهُ سِنَةٌ و لانَوم.

دروش بی معرفت نیارامد تا فقرش به کفر انجامد: کادَ الفَقر ان یکون کُفرا.

به روزگار به رنجم ز دوستان محروم/ چو مرتضی ز خلافت چو فاطمه ز فدک

در بود مر مدینۀ علم رسول را/ زیرا جز این نبود سزای امانتش

یاد یاران یار را میمون بود/ خاصه کان لیلی و این مجنون بود

جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه/ چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند