شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس چهارم: تاریخ ادبیات پیش از اسلام و قرن‌های اولیه هجری | آزمون شماره 16613

 شعر این دوره به سبب آوردن ترکیب‌های تازه، استعاره‌های دلپذیر، تشبیهات گوناگون و به‌کارگیری انواع توصیف، مصنوع و پیچیده است.

شعر حکمی با رودکی و شهید بلخی قوت یافت. حماسه ملی ایران و شعر حماسی با فردوسی به اوج رسید.

آوردن موعظه و نصیحت در شعر پارسی از آغاز قرن چهارم معمول گردید و شعر حکمی و اندرزی در دوره سلجوقیان به پختگی رسید.

مفاهیم ذهنی شاعران این عصر از قلمرو تعالیم کلی اخلاقی فراتر می‌رفت.

این دوره مهم‌ترین دوره تمدن اسلامی ایران بود. نظم و نثر فارسی در این دوره شکوفا شد.

آثار ارزنده بسیاری به پارسی و عربی در قلمرو فرهنگ اسلامی پدید آمد.

غزنویان برای ماندگاری حکومت خود ناگزیر از رواج زبان پارسی شدند و تا پایان سلطنت مسعود، شاعران بزرگ فارسی‌گوی در دربار غزنوی حضور داشتند.

در آغاز این دوره تمام دانشمندان ایرانی آثار خود را به فارسی می‌نویسند، تا بتوانند در سرتاسر دنیای اسلام خوانندگان بیشتری پیدا کنند.

زبان پارتی: در دوره اشکانیان رایج بود و تا اوایل دوره ساسانی آثاری به این زبان تألیف می‌شده است.

زبان پهلوی: کلیله و دمنه و یادگار زریران از آثار مربوط به این زبان است. آثار کمی از این زبان برجا مانده است.

زبان فارسی باستان: آثار برجای مانده این زبان، فرمان‌ها و نامه‌های شاهان هخامنشی است که به خطّ میخی نوشته شده است.

زبان فارسی دری: ادبیات این زبان به مفهوم واقعی خود، تقریباً هم‌زمان با دولت طاهریان پدید آمد.

سلجوقی

غزنوی

سامانی

صفاری

ابوعلی بلعمی- تفسیر قرآن

ترجمه تفسیر طبری از جمعی از دانشمندان- تفسیر قرآن

ترجمه تفسیر طبری از جمعی از دانشمندان- تاریخ

ابوعلی بلعمی- تاریخ