شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس دهم: زبان و ادبیات فارسی در سده‌های پنجم و ششم و ویژگی‌های سبکی آن | آزمون شماره 7962

زبان فارسی در نواحی شرقی و غربی بیرون از ایران گسترش یافت.

تحولی که انوری و سنایی در غزل ایجاد کردند، زمینه ظهور شاعران بزرگی در قرن هفتم شد.

برخی شاعران چون سنایی و مولوی به سبب پای‌بندی به اعتقادات خاص از دربارها کناره گرفتند و مدیحه‌گویی را کنار گذاشتند.

داستان‌سرایی، هجو، حماسه و تغزل و طنز از مضامین رایج شعری این دوره‌اند.

خود را از همه به تو وابستم، اگر بداری تو را پرستم و اگر نداری خودپرستم. نومید مساز بگیر دستم.

هرچه بی طلب به ما دادی به سزاواری ما تباه مکن و هرچه به جای ناکرده، از ما بریده مکن.

چون ببینی همگان در فراق می‌سوزند و دوستدار در دیدار. چون دوست دیده ور گشت دوستدار را با شکیبایی چه کار؟

مصالح دین بی‌شکوه پادشاهان اسلام نامرعی است و نشاندن آتش فتنه بی‌مهابت شمشیر آبدار متعذّر.