شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 23646

دندانۀ هر قصری پندی دهدت نونو/ پند سر دندانه بشنو ز بن دندان

مبارزان جهان، قلب دشمنان شکنند/ تو را چه شد که همه قلب دوستان شکنی

نه عجب که قلب دشمن شکنی به روز هیجا/ تو که قلب دوستان را به مفارقت شکستی

از خلاف‌آمد عادت بطلب کام که من/ کسب جمعیت از آن زلف پریشان کردم

صدای سم سمند سپیده می آید/یلی که سینۀ ظلمت دریده می آید

رشته تسبیح اگر بگسست معذورم بدار/دستم اندر ساعد ساقی سیمین ساق بود

نرگس مست نوازشگر مردم دارش/خون عاشق به قدح گر بخورد نوشش باد

سنبل و سوسن و سمن هر سوی/سور گل ها به ساز و سامان است

چه شود گر من و تو چند قدح باده خوریم / باده از خون رزان است نه از خون شماست

تا دم از شام سر زلف تو هر جا نزنند / با صبا گفت و شنیدم سحری نیست که نیست

بر دوخته‌ام دیده چو باز از همه عالم / تا دیده من بر رخ زیبای تو باز است

صحبت یار عزیز حاصل دور بقاست / یک دمه دیدار دوست هر دو جهانش بهاست

نرگس مست نوازشگر مردم دارش / خون عاشق به قدح گر بخورد، نوشش باد

 ز کشته زمین کرد مانند کوه / شدند آن دلیران ترکان ستوه

 نه من ز بی‌عملی در جهان ملولم و بس / ملامت علما هم ز علم بی‌عمل است

بر او راست، ‌خم کرد و چپ کرد، راست / خروش از خم چرخ چاچی بخاست