شرکت در آزمون آنلاین فلسفه 2 - درس 1: هستی و چیستی | آزمون شماره 12042

وجود و ماهیت، دو مفهوم ذهنی هستند.

هر شیء در خارج دارای دو حیثیت واقعی است.

وجود نه عین ماهیت است و نه جزئی از آن.

وجود ماهیت بدیهی نیست و نیاز به دلیل دارد.

حمل امکان بر آن چیز ضروری است.

وجود این امر وابسته به وجود دیگری است.

قطعاً علتی در خارج وجود دارد که به این چیز وجود دهد.

تا وجود برای این چیز ضروری و واجب نشود وجود پیدا نمی کند.

جهان، وجود و هستی خود را از ذات الهی کسب کرده یعنی ذات الهی فقط باعث پیدایش ابتدایی جهان است.

جهان هستی یا همان ماسوا، وجودی سوای خدا دارد که تماماً نیازمند به اوست و به ذات الهی تعلق دارد.

فقر و نیاز ذاتی موجودات جهان ما را به بی‌نیازی و غنای ذاتی کلیت جهان خلقت رهنمون می‌سازد.

هر آنچه وجود دارد خالی از این دو حالت نیست که یا نیازمند و وابسته است و یا بی‌نیاز و غیروابسته.

مغایرت وجود و ماهیت، مورد اتفاق حکمای مسلمان است.

ماهیت های زیادی را می شود در نظر گرفت که موجود نیستند.

به مجرد تصور یک ماهیت، آن ماهیت در ذهن وجود پیدا می کند.

ماهیت و وجود اشیاء در ذهن از هم جدا می شوند و مغایرت می یابند.