شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 3: آرایه‌های ادبی | آزمون شماره 5037

بیستون کندن فرهاد نه کاری است شگفت / شور شیرین به سر هر که فتد کوهکن است

 پدرم روضة رضوان به دو گندم بفروخت / من چرا ملک جهان را به جویی نفروشم؟

 ناشناسی که به تاریکی شب / می‌برد شام یتیمان عرب

 گر به تلخی جان شیرینم نمی‌آمد به لب / کام دل کی از لب شیرین جوابت دیدمی

سیاوش سیه را به تندی بتاخت/ نشد تنگ‌دل، جنگ آتش بساخت

دارم من از فراقش در دیده صد علامت/ لیست دموع عینی هذا لنا العلامة

گفته بودی جگرم خون نکنی باز کجایی؟!/ من ندانستم از اوّل که تو بی‌مهر و وفایی

رشتهٔ صبرم به مقراض غمت ببریده شد/ هم‌چنان در آتش مهر تو خندانم چو شمع

ستودن نداند کس او را چو هست / میان بندگی را ببایدت بست

این همه نقش عجب بر در و دیوار وجود/  هرکه فکرت نکند نقش بود بر دیوار

پرسش تشنگی را تو آبی، جوابی /  ریگ های بیابان تو را می شناسند

تا کی آخر چو بنفشه سر غفلت در پیش / حیف باشد که تو در خوابی و نرگس بیدار