شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 18523

پیش از اینت بیش ازاین اندیشۀ عشاق بود/ مهرورزیّ تو با ما شهرۀ آفاق بود

شب است و شاهد و شمع و شراب و شیرینی/ غنیمت است چنین شب که دوستان بینی

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست/ که هر چه بر سر ما می‌رود، ارادت اوست

به گوش هوش نیوش از من و به عشرت کوش /که این سخن سحر از هاتفم به گوش آمد

واژگان شمع و گل و پروانه شبکه معنایی ایجاد کرده‌‌اند.

تشبیه در بیت دیده می‌‌شود.

تکرار در واژه شمع و گل دیده می‌‌شود‌.

پروانه در این بیت، یک بار در معنای نام یک حشره و یک بار در معنای اجازه آمده است.

بایزید از جمله مرد مرد خاست / زانک ما را خواست هیچ از ما نخواست (تشبیه / واج‌آرایی)

خویش بدخواهی، که غیر از بد نخواست / از تو بیگانه است، پس خویشی کجاست (جناس / تلمیح)

رفته است و مهرش از دلم نمی‌رود / ای ستاره‌ها، چه شد که او مرا نخواست؟ (استعاره / واژه‌آرایی)

گردون مرا ز محنت هستی رها نخواست / مرگم رسیده بود ولیکن خدا نخواست (تضاد/ واژه‌آرایی)