شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 1 - درس هشتم

عیّن الاصحّ و الادقّ فی الترجمة أو المفهوم.

عیّن المناسب فی المفهوم: «و قد تُفَتَّشُ عین الحَیاةِ فی الظلمات»

هر کجا ویران بود آن‌جا امید گنج هست / گنج حق را می‌نجویی در دل ویران چرا

ز خاک تیره ندیدم به غیر تاریکی / ز پیر چرخ ندیدم به غیر مکاری

بر امید وصل تو مردن خوش است / تلخی هجر تو فوق آتش است

از آن زمان که بر این آستان نهادم روی / فراز مسند خورشید تکیه‌گاه من است

عیّن الصّحیح فی تعیین نوع الأسماء:

لا تُعتمد علی کذّابِ فی حیاتِک!: (اسم الفاعل)

هل رأیتَ السّوارَ فی ذلک المَتجر؟!: (اسم المبالغة)

تَشترِی الزّائرَةُ شریحة الجوّالِ!: (اسم الفاعل)

سیِّدُ القوم خادمُهم فی السّفرِ!: (اسم المبالغة)

عیّن غیر المناسب عن المفهوم: (إنّ النّفس لأمّارة بالسّوء)

ای شهان کشتیم ما خصم برون / مانْد خصمی زو بتر اندر درون

نفس بی‌علم هیچ نتوانست / جز به علم این کجا توان دانست

مادر بتها بت نفس شماست / ز آن‌‌که آن بت مار و این بت اژدهاست

دشمن تو نفس توست خوار کن او را / تا نشود چیره و قوی، به تو دشمن

عیّن الخطأ فی الترجمة:

«هو الّذی خَلَقَ لَکُم ما فی الأرضِ جمیعاً»: او کسی است که برایتان همهٔ آن‌چه در زمین است را آفرید!

کان العلماءُ یُؤکِّدون أنَّ الدّلافینَ تَستطیع أنْ تَتَکَلَّمَ بإستخدام أصواتٍ معیّنَة!: دانشمندان تأکید می‌کردند که دلفین‌ها می‌توانند با به‌کارگیری صداهایی مشخص سخن بگویند.

العالِمُ بِلا عمل کالشَّجَرِ بِلا ثَمَر!: عالم بدون عمل مانند درخت بدون میوه است.

سَلِ المَصانِع رَکْباً تَهیمُ فی الفلواتِ!: از آب‌انبارهای بیابان از سوارانی که در بیابان‌ها هستند، پرسیدند.

عیّن ما لیس فیه اسم المبالغة:

أنت صدیقي فکنُ ستّار عیوبی في الحیاة!

هي لا تتکلّم إلاّ بعد أن تُفکّر في کلّ ما ترید أن تقول، فهي فهّامة!

اجتمع عمّالُ البناء في مکان لیُوزّعوا للعمل علی الأماکن المختلفة!

أعرفُ عطّاراً یَصنع حبوباً عُشبیّةً مفیدةً للأعصاب و هو خَلاّقٌ جدّاً!