شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 235

چرا چون لاله خونین‌‌‌‌دل نباشم / که با من نرگس او سر گران کرد

گویی بطّ سفید جامه به صابون زده است / کبک دری ساق پا در قدح خون زده است

پیوند روح می‌‌کند این باد مشک‌‌بیز / هنگام نوبت سحر است ای ندیم خیز

پشت هر شادی غمی بنهفته بنگر کآسمان / ابر گریان دارد و خورشید خندان نیز هم

نقطۀ عشق نمودم به تو هان سهو مکن / ورنه چون بنگری از دایره بیرون باشی

هزار جهد بکردم که یار من باشی / مرادبخش دل بی‌قرار من باشی

در آن چمن که بتان دست عاشقان گیرند / گرت ز دست برآید نگار من باشی

شبی به کلبۀ احزان عاشقان آیی / دمی انیس دل سوگوار من باشی

گر به تو پیچد جهان مپیچ بر خویشتن / تا نه ز هر سوی بیش زیانت آید به جان

من نه به خود شدم چنین شهرۀ کوی‌ها ولی / شد رخ نیکوان بلا عقل و دلم سلیم را

چون تو به باغ بگذری گل نرسد به بوی تو / لیک رسد به قامتت سرو اگر روان بود

خورد خدنگ او بسی خون ز دو دیده پر نشد / سیر کجا کند مگس حوصله عقاب را

مفاعلن - مفعولن - مستفعلن - فعلن

مفعولن - فاعلاتن - مفاعلن - فع لن

مستفعل - مفتعلن - فعلاتن - فعلن

مفاعیلن - مفاعلن - مفعولن - فعلن

سرو را مانی ولیکن سرو را رفتار نه / ماه را مانی ولیکن ماه را گفتار نیست

به گردون می‌رسد فریاد یا رب یا ربم شب‌ها / چه شد یا رب در این شب‌های غم تأثیر یا رب ها

جوانی بگذرد یا رب به کام دل جوانی را / که سازد کامیاب از وصل پیر ناتوانی را

شاه شمشادقدان خسرو شیرن‌دهنان / که به مژگان شکند قلب همه صف‌شکنان