شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 11646

رخسار گلگون - سفیدی رخسار - زلف سیاه - چشم - گیسو - رخسار کبود

رخسار کبود - سفیدی رخسار- رخسار کبود - چشم - گیسو- رخسارگلگون 

رخسار گلگون - رخسار سرخ گون - زلف پریشان - چشم - رخسار سفید - موی پیچ در پیچ

رخسار کبود - رخسار سرخ ‌گون - زلف سیاه - چشم - گیسو - موی پیچ در پیچ 

تیرقدی، کمان کشی، زهره رخی و مهوشی / جانت فدا که بس خوشی، جان و جهان کیستی؟

از بتان آن طلب ار حسن شناسی ای دل / کاین کسی گفت که در علم نظر بینا بود 

غلام نرگس مست تو تاج‌دارانند / خراب باده لعل تو هوشیارانند 

اگر ز پسته تنگ تو دم زند غنچه / نسیم باد صبا در دمش دهن بدرد 

داغ بتان چراغ دل عاشقان بود / روشن بود چراغ تو اهلی به داغ دل

این عشق همچو آتش بر جمله قاهر است / تو بس عجایبی که بر آتش تو قادری

مرا به ناوک مژگان اگر کشی غم نیست / شهید تیغ غمت را ز نوک تیر چه غم

جامی سخن بر آینه دل بود چو زنگ / زین زنگ به که آینه‌ خود دهی صفا

یا رب از ابر هدایت برسان بارانی / پیش‌تر زانکه چو گردی ز میان برخیزم

مجنون که به دیوانه‌گری شهره شهر است / در دشت جنون همسفر عاقل ما بود

 ما ز آغاز و ز انجام جهان بی‌خبریم / اول و آخر این کهنه‌کتاب افتاده است

چون بگویی، بفشانی گهر از حقّه لعل / چون بخندی، بنمایی ز شکر مروارید