شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 17451

نیست کس قادر به وصف روی همچون ماه او/ نیست یک عاقل به هنگام ثنا و آه او

یک دم غریق بحر خدا شو گمان مبر/کز آب هفت بحر به یک موی تر شوی

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست/ که هر چه بر سر ما می‌رود ارادت اوست

شب است و شاهد و شمع و شراب و شیرینی/ غنیمت است چنین شب که دوستان بینی

واج آرایی ن در بیت دیده می شود

تناسب در بیت وجود دارد

دو واژه نای مشخص‌‌شده، آرایه واژه آرایی را به وجود آورده است‌

یک تشبیه در بیت دیده می‌‌شود.

روزی که عکس روی او بر روی زرد من فتد / ماهی شوم رومی‌رخی گر زنگی نو برده‌ام

فکند زمزمه‌ عشق در حجاز و عراق / نوای بانگ غزل‌های حافظ شیراز

برو ای زاهد خودبین که ز چشم من و تو / راز این پرده نهان است و نهان خواهد بود

ز پادشاه و گدا فارغم بحمدالله / گدای خاک در دوست پادشاه من است

راهم شراب لعل زد ای میر عاشقان / خون مرا به چاه زنخدان یار بخش

ز تاب آتش سودای عشقش / بسان دیگ دایم می‌زنم جوش

جویبار ملک را آب روان شمشیر توست / تو درخت عدل بنشان بیخ بدخواهان بکن

یک عمر پریشانی دلبسته به مویی است / تنها سر مویی ز سر موی تو دورم

بلبلکان با نشاط، قمریکان با خروش/ در دهن لاله مشک، در دهن نحل نوش

ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد/ دل رمیده ما را انیس و مونس شد

دانه خال تو خون، از چشم صیاد آورد/ این سپند شوخ آتش را به فریاد آورد

زان نمکدان لب شیرین شور‌انگیز تو/ دانه خال سیه بر قرص سیمین بسته‌اند