شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوم : پایه های آوایی | آزمون شماره 9716

تو گویی که ایام شادی و عشرت/ به هم صحبتی عهد بستند و پیمان

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل/ کجا دانند حال ما سبکباران ساحل ها

هر که چیزی دوست دارد جان و دل بر وی گمارد/ هر که محرابش تو باشی سر ز خلوت برنیارد

پشمینه پوش تندخو از عشق نشنیده است بو/ از مستی اش رمزی بگو تا ترک هشیاری کند

دوستی، دروغ، بوَد

درختان، جلوه، نسیم

نگاری، جهان، شتاب

خانه‌ای، طرب، شرر

همچو نی می‌نالم از سودای دل: هم چُ نِی می/ نا لَ مز سو/ دا یِ دل

نداری غیر از این عیبی که می‌دانی که زیبایی: نَ دا ری غِی/ رَ زین عِی بی/ کِ می دا نی/ کِ زی با یی

در پیش بی‌دردان چرا فریاد بی‌حاصل کنم: در پی شِ بی/ در دان چِ را/ فر یا دِ بی/ حا صل کُ نم

در چمن پروانه‌ای آمد، ولی نَنشسته رفت: در چَ من پر وا / نِ ای آ مد وَ / لی نَن شَس / تِ رفت