شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 20013

چهار

سه

یک

دو

به نام کردگار هفت افلاک/ که پیدا کرد آدم از کفی خاک 

الهی فضل خود را یار ما کن/ ز رحمت یک نظر در کار ما کن 

سرّ عشقت کس تواند گفت؟ نی/ دُرّ وصفت کس تواند سُفت؟ نی 

زهی گویا ز تو کام و زبانم/ تویی هم آشکارا هم نهانم 

هر که چون ماهی نباشد جوید او پایان آب/ هر که او ماهی بود کی فکرت پایان کند 

به بازاری گذر کردم که زر، نقشی است از خاکش/ به گلزاری قدم خوردم که گل عکسی است از خارش

ز رشک قامت او ناله خاست از دل سرو/ ز شرم عارض او هاله بست بر رخ ماه 

چشمۀ چشم من از سرو قدت یافته آب/ رشتۀ جان من از شمع رخت یافته تاب 

برگ بی برگی بود ما را نوال / مرگ بی مرگی بود ما را حلال (تلمیح/ ترصیع)

این لطایف کز لب لعل تو من گفتم که گفت؟ / وین تطاول کز سر زلف تو من دیدم که دید؟ (موازنه / تشبیه)

گر از سلطان طمع کردم، خطا بود / ور از دلبر وفا جستم، جفا کرد (موازنه / تشخیص)

گردون چه خ__واهد از منِ بیچاره‌ ضع_یف / گ___یتی چ__ه خ__واهد از منِ درم__انده‌ گ__دای (ترصیع / واژه‌آرایی)