شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس چهاردهم : حمله ی حیدری | آزمون شماره 1298

چون درآمد علّتی اندر قضا / تیغ را دیدم نهان کردن سزا

صلتش بزم خوان هشت بهشت/صولتش رزم هفت خوان ملوك

شب همه شب انتظار صبح رویی می رود/کان صباحت نیست این صبح جهان افروز را

نادان که از قضاي خدا می کند حذر/ غافل که رو به تیر قضا جلوه می کند

داغ پنهانم نمی بینند و مهر سر به مهر / آن چه بر اجزای ظاهر دیده اند آن گفته اند

آید هنوزشان ز لب لعل بوی شیر / شیرین لبان نه شیر که شکّر مزیده اند

رنگ دستت نه به حنّاست که خون دل ماست / خوردن خون دل خلق به دستان تا چند؟

نه من از دست نگارین تو مجروحم و بس / که به شمشیر غمت کشته چو من بسیارند

زره لخت‌لخت و قبا چاک‌چاک/ سر و روی مردان پر از گرد و خاک
 

برِ مصطفی بهر رخصت دوید/ ازو خواست دستوری اما ندید
 

ما گرچه مرد تلخ شنیدن نه‌ایم لیک/ تلخی که از زبان تو آید شنیدنی است
 

به ترانه‌های شیرین به بهانه‌های رنگین/ بکشید سوی خانه مه خوب خوش‌لقا را

مرغ

رها                            

صحن                            

چشم
 

بوستان، تذکره‌الاولیاء، فرهاد و شیرین

حملۀ حیدری، تحفه‌الاحرار، لیلی و مجنون

شاهنامه، گلستان، روضۀ خلد

فرهاد و شیرین، بهارستان، جوامع‌الحکایات