شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفدهم : خاموشی دریا | آزمون شماره 3375

سرفرازي را نباشد جنگ با افتادگی / دولت خورشید را دارد به پا افتادگی

رفت در بیهوده گردي عمر ما چون گردباد / ما سبک مغزان کجاییم و کجا افتادگی

از عزیزي می گذارد پا به چشم آفتاب / هرکه گیرد همچو شبنم از هوا افتادگی

از تواضع دولت افزاید سعادتمند را / خوش بود چون سایه از بال هما افتادگی

من به شما می‌گویم که زندگی به‌راستی تاریکی است ، مگر آنکه شوقی باشد. (تشبیه)
 

شما را اگر توان نباشد که کار خود به عشق درآمیزید ، و پیوسته بار وظیفه‌ای را بی‌رغبت به دوش کشید ، زنهار دست از کار بشویید. (کنایه)
 

آن که با بی‌میلی خمیری در تنور نهد ، نان تلخی واستاند که انسان را تنها نیمه‌سیر کند. (تضاد)
 

شوق همیشه کور است ، مگر آن که دانشی باشد. (تشخیص)
 

پدید آمد از دور چیزی دراز / سیه رنگ و تیره تن و تیزتاز 
 

ز سیلابی که نخل اندازد از پای / گیاهی کی تواند ماند برجای؟
 

خفتگان را چه خبر زمزمۀ مرغ سحر/ حیوان را خبر از عالم انسانی نیست

 

سرو برفت و بوستان از نظرم به جملگی / می‌نرود صنوبری بیخ گرفته در دلم