شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 7525

شکوفه‌دار

سر

غم

سپید

 کس به دور نرگست طرفی نبست از عافیت / بِه که نفروشند مستوری به مستان شما

ای آفتاب خوبان می‌جوشد اندرونم / یک ساعتم بگنجان در سایه عنایت

یک هفته پدیدار بود نرگس دشتی / وان نرگس چشم تو همه ساله پدیدار

صدف‌وار گوهرشناسان راز / دهان جز به لؤلؤ نکردند باز

لنگر بی مدّعایی چشم حیران را بس است / این صدف را گوهر یکدانه‌ای در کار نیست

کنون که چشمه قند است لعل نوشینت / سخن بگو و ز طوطی شکر دریغ مدار

هیچ میزانی در این بازار چون انصاف نیست / گوهر خود را نمی‌سنجی به این میزان چرا؟

ای خسرو شیرین‌سخن ای یوسف گل پیرهن / وی طوطی شکرشکن ما را زبانی دیگر است

ساقی ار باده از این دست به جام اندازد               عارفان را همه در شرب مدام اندازد

ز دست جور تو گفتم ز شهر خواهم رفت             به خنده گفت که حافظ برو که پای تو بست

نقش مستوری و مستی نه به دست من و توست             آن چه سلطان ازل گفت بکن آن کردم

من گدا، هوس سرو قامتی دارم           که دست در کمرش جز به سیم و زر نرود