شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس پنجم: هماهنگی پاره‌های کلام | آزمون شماره 17487

اکرام.شهادت.کریمان

توکل.پناه.مشهود

دارا.کمانه.شهامت

سرما.صادق.مهار

گوشم به راه تا که خبر می‌دهد ز دوست $(-U-U--UU-U-U--)$

ای گلِ خندانِ نوشکفته نگه‌دار$(U--UU-UUU--UU-)$

آفتاب از کوه سر بر می‌زند$(-U---U---U-)$

هر کس به تماشایی رفتست به صحرایی $(---UU-----UU--)$

چون مرغ پرّد از قفس دیگر نیندیشد ز کس / بیند مدام از پیش و پس هم دانه را هم دام را

دودی بر آید از فلک نی خلق ماند نی ملک / زان دود ناگه آتشی بر گنبد اعظم زند

تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است / همواره مرا کوی خرابات مقام است

من خود ندانم وصف او گفتن سزای قدر او / گل آورند از بوستان من گل به بستان می‌برم

دولت جاوید به طاعت در است / سود مسافر به بضاعت در است

تنت زورمند است و لشکر گران / ولیکن در اقلیم دشمن مران

بی تو در هر گوشه پایی در گل است / وز تو در هر خانه دستی بر سری

پرده برانداز شبی شمع‌وار / تا همه سوزیم به پروانگی