شرکت در آزمون آنلاین پیام‌های آسمان هفتم - درس اوّل-بینای مهربان | آزمون شماره 3308

هنوزت سپاس اندکی گفته‌اند / ز بیور (هزار) هزاران یکی گفته‌اند

چه جای شکر و شکایت ز نقش نیک و بد است / چو بر صحیفه ی هستی رقم نخواهد ماند

مکن در هیچ کاری ناسپاسی / رضا ده در قضا گر حق شناسی

دوام دولت اندر حق شناسی ا ست / زوال نعمت اندر ناسپاسی است

مردمان اندر فقر و غنا، هر کسی سخن گفته‌اند و خود را چیزی انتخاب کرده و من آن انتخاب کنم که حق مرا انتخاب کند و مرا اندر آن نگاه دارد. اگر توانگر داردم غافل و گذشته نباشم و اگر درویش داردم حریص و معرض نباشم.

در بارانی عظیم به دهی رسیدم و سرمای زمستان مرا غلبه کرده بود و تن پوش بر تن من تر گشته. به مسجدی رسیدم. مرا اندر آن‌جا راه ندادند، دیگر مسجد و سومی هم چنان. عاجز آمدم و سرما بر تن من قوت گرفت. دامن خود به آتش کشیدم، دود آن به زیر من برآمد. جامه و رویم سیاه شد. آن شب به مراد خود رسیده بودم.

و اندر اخبار است که روزی پیغمبر صَلّی اللّهُ عَلَیه و سَلَّم گرد پای نشسته بود. جبرئیل آمد و گفت: «یا محمّدُ، إجْلسْ جِلْسَةَ العبید. بنده‌ای، چون بندگان نشین اندر حضرت خداوند، تعالی.»

وی را زن و فرزند نیست هرچه اندر وهم صورت گیرد و اندر خرد اندازه بندد، وی جلّ جلالُه آفریدگار آن است و دارنده و پروردگار آن.

تو نیکی می‌کن و در دجله انداز

تو چه دانی که پس پرده که خوب است و که زشت؟

تو از وي غائب و او با تو حاضر 

تو حکیمی تو عظیمی تو کریمی تو رحیمی