شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 108

بر مرگ دلخوش است در این واقعه مرا / کآب حیات در لب یاقوت‌فام اوست

دانی کدام خاک بر او رشک می‌برم؟/ آن خاک نیک‌بخت که در رهگذار اوست

آن نه زلف است و بناگوش که روز است و شب است / وآن نه بالای صنوبر که درخت رطب است

آب از نسیم باد زره‌روی گشته گیر / مفتول زلف یار زره‌موی خوش‌تر است

چرا چون لاله خونین‌‌‌‌دل نباشم / که با من نرگس او سر گران کرد

گویی بطّ سفید جامه به صابون زده است / کبک دری ساق پا در قدح خون زده است

پیوند روح می‌‌کند این باد مشک‌‌بیز / هنگام نوبت سحر است ای ندیم خیز

پشت هر شادی غمی بنهفته بنگر کآسمان / ابر گریان دارد و خورشید خندان نیز هم

روا مدار خدایا که در حریم وصال/ رقیب محرم و حرمان نصیب من باشد

بیان شوق چه حاجت که سوز آتش دل / توان شناخت ز سوزی که در توان باشد

من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم / که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد

من که شب‌‌ها ره تقوا زده‌‌ام با دف و چنگ / این زمان سر به ره آرم چه حکایت باشد

به وفای دل من ناله برآرید چنانک / چنبر این فلک شعوذه گر بگشایید

به جهان پشت مبندید و به یک صدمۀ آه / مهرۀ پشت جهان یک ز دگر بگشایید

سیل خون از جگر آرید سوی بام دماغ / ناودان مژه را راه گذر بگشایید

خبر مرگ جگرگوشۀ من گوش کنید / شد جگر چشمه خون ، چشم عبر بگشایید

چون تشنه جان سپردم، آنگه چه سود دارد/ آب از دو چشم دادن بر خاک من گیا را

یا رب تو آشنا را مهلت ده و سلامت / چندانکه باز بیند دیدار آشنا را

بیا که وقت بهار است تا من و تو به هم / به دیگران بگذاریم باغ و صحرا را

ای کاش برفتادی برقع ز روی لیلی / تا مدعی نماندی مجنون مبتلا را