شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 9394

دگرباره خیاط باد صبا / بر اندام گل دوخت رنگین قبا

آمدی با تاب گیسو تا که بیتابم کنی / زلف را یکسو زدی تا غرق مهتابم کنی 

سنبلش غارت ایمان نکند چون نکند / لب لعلش مدد جان نکند چون نکند 

کجا رواست که یک‌جا رود به دامن گلچین / گلی که بلبل مسکین کشید زحمت خارش

تا چه دیده است زمین دیده که هر دم گوید / کاین همه آب رخ از رهگذر ماست تو را

این نکهت مشکین‌نفس باد بهار است / یا چین سر زلف تو یا نافه چین است

تو را صبا و مرا آب دیده شد «غمّاز» / وگرنه عاشق و معشوق رازدارانند

در قدم‌های خیال تو به دامن هر دم / چشم دریادل من لؤلؤ لالا می‌ریخت

ز شوق سیب سیمینت سرشکم بر رخ چون زر / بدان ماند که در آبان نشیند ژاله بر آبی (ژاله: شبنم)

گر به دل قائل آن سرو سهی بالایی / سر بر آر از فلک و عالم بالا را بین

ای ز سنبل بسته شادُروان (=پرده) مشکین بر سمن / راستی را چون قدت سروی ندیدم در چمن

آن ماه پری‌رخ را در خانه نمی‌بینم / وین طرفه که بی رویش کاشانه نمی‌بینم (طُرفه: عجیب)