شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 17377

دل به امید صدایی که مگر در تو رسد / ناله‌ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد

مرو به خانه‌ی ارباب بی‌مروت دهر / که گنج عافیتت در سرای خویشتن است

در دلم بود که بی‌دوست نباشم هرگز / چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

ای دل آغشته به خون، چند بود شور جنون / پخته شد انگور کنون، غوره میفشار بیا

 هیچ رویی نیست کز چرخ سیه‌رو زرد نیست/ کار هیچ آزاده‌ای زین آسیا بر گرد نیست

میانش یک سر مو در میان نیست / ولیکن یک سر مویش دهان است

در جهان قصه حسن تو نشد فاش هنوز/ تو دل خلق جهان صید کنی باش هنوز

دوش سیلاب غمم تا به سر زانو بود / امشب ای دوست چه تدبیر که بگذشت ز دوش

چه سخن راست نیاید که تو شیرین‌سخنی / وین عجب‌تر که تو شیرینی و من فرهادم

هر تیر که در کیش است، گر بر دل ریش آید / ما نیز یکی باشیم از جمله قربان‌ها

سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند / همدم گل نمی‌شود یاد سمن نمی‌کند

پاسخ تلخ تو و خنده شیرین با هم / نوش در نیش نهان گشته و نیش اندر نوش

این طرف در افق خونین شکسته، انسان ایستاده است روح نیمه‌اش در انتظار درد می‌کشد …

به فروتنی از عمق خواب‌های پریشان خاکساری خویش، انسانیت را سروده‌ام …

گر بدین‌سان زیست باید پست/ من چه بی‌شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوایی نیاویزم …

اما صدایش با صدای عشق‌های دور از کف رفته می‌مانست … او را دیده بودم من …