شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - فارسی 1 | آزمون شماره 15636

دو

سه

چهار

پنج

پیرمردان محترمانه به حرف جوانان گوش می‌دادند و جوانان صمیمانه به پیران عشق می‌ورزیدند.

جوانان به نگاهشان دل سیاهی را می‌کاویدند تا از اعماق تاریکی‌ها خاطرات روشن را به یاد آورند.

می‌کوشید که نفاق و خودپرستی و جنایت را از میان بردارد و نهال یکتاپرستی و صفا و وفا بنشاند.

آن‌گاه که رشته‌ای نامرئی قلب‌های همه را به هم پیوند می‌داد میان آن‌ها عشق، دوستی و برادری موج زد.

دیشب ز شرم چهره تو ماه آسمان / در پشت ابر تیره نهان بود تا به صبح

چو ابر آب فشانم ز دیده حسرت / که رفت روز جوانی چو برق از نظرم

گریه شمع از برای ماتم پروانه نیست / صبح نزدیک است و در فکر شب تار خود است

تا چشم تو ریخت خون عشّاق / زلف تو گرفت رنگ ماتم