شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 1182

کار پاکان را قیاس از خود مگیر/ گرچه ماند در نبشتن (شیر) و (شیر)

گلاب است گویی به جویش (روان)/ همی شاد گردد ز بویش (روان)

نه عجب که (قلب) دشمن شکنی به روز هیجا/ تو که (قلب) دوستان را به مفارقت شکستی

زلف او (دام) است و خالش دانۀ آن دام و من/ بر امید دانه‌ای افتاده‌ام در (دام) دوست

جناس

واج‌آرایی

مجاز

تلمیح

پیشانی، پشیمانی، پریشانی

خیز، لبریز، شبخیز

مستور، عصفور، تنبور

گویا، سبزه، شیر

نیست کس قادر به وصف روی همچون ماه او/ نیست یک عاقل به هنگام ثنا و آه او

یک دم غریق بحر خدا شو گمان مبر/کز آب هفت بحر به یک موی تر شوی

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست/ که هر چه بر سر ما می‌رود ارادت اوست

شب است و شاهد و شمع و شراب و شیرینی/ غنیمت است چنین شب که دوستان بینی

گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست/ چون من در آن دیار هزاران غریب هست

من اگر تار سر زلف تو گیرم در چنگ/تار در ناله رود، چنگ در آید به خروش

از در درآمدی و من از خود به در شدم/گویی از این جهان به جهانی دگر شدم

منگر که شه و میری، بنگر که همی میری/در زیر یکی توده رو "کم ترکوا" برخوان