شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 1: شکر نعمت | آزمون شماره 1047

طریق انبساط - حلیه و زیور

بهر مکاشفت - فایق و حاذق

اقرار و معترف - فرش زمردین

مفرّح ذات - مطاع و فرمانروا

قاصد ز برم رفت که آرد خبر از یار / بازآمد و اکنون خبر از خویش ندارد

درد هر کس را ببینی در حقیقت چاره‌ای دارد / من ز عشقت با همه دردی که دارم ناگزیرم

وگر سالکی محرم راز گشت / ببندند بر وی در بازگشت

ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز / کان سوخته را جان شد و آواز نیامد

دو

سه

چهار

یک

دلم اميد فراوان به وصل روی تو داشت/ ولی اجل به ره عمر رهزن امل است

نااميدم مکن از دولت وصلت ای دوست/ که ز تو غير تو دانی که ندارم اميد

سر و زر و دل و جانم فدای آن ياری/ که حق صحبت مهر و وفا نگه دارد

تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت/ جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت

به جان دوست که غم پرده بر شما ندرد / گر اعتماد بر الطاف کارساز کنيد (لطف خدا مشکل گشاست.)

برنا کند صبا به فسون اکنون / این پیر گشته صورت دنیا را (افسونکاری صبا)

هر که او بر جان خود شد دوستدار / بی خبر آمد ز عشق کردگار (سرزنش و نکوهش خودخواهی)

گناه کرده‌ام و زير پرده داشته‌ام / تو هم به پردۀ فضلت بپوش روز لقا (طلب بخشش و مغفرت از خدا)