شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 22438

نخست اندیشه کن آن‌گاه گفتار / که نامحکم بود بی‌اصل دیوار

سخن‌دان پرورده پیر کهن / بیندیشد آن‌گه بگوید سخن

سخن گفتن آن‌گه بود سودمند / کز آن گفتن آوازه گردد بلند

به سوی خویش کشد صید را خموشی دام / سخن ز فیض تأمل شود شکار نفس

الف _ د

ب _ د

ب _ ج                    

الف _ ج

نرگس مست نوازشگر مردم دارش / خون عاشق به قدح گر بخورد، نوشش باد

 ز کشته زمین کرد مانند کوه / شدند آن دلیران ترکان ستوه

 نه من ز بی‌عملی در جهان ملولم و بس / ملامت علما هم ز علم بی‌عمل است

بر او راست، ‌خم کرد و چپ کرد، راست / خروش از خم چرخ چاچی بخاست

 گشتند ناامید همه جانور ز جان / با جان کوهسار چو پیوست جان برف

چاه مقنّع است همه چاه خانه‌ها / انباشته به جوهر سیماب‌سان برف

اول ز خوان نعمت تو زلّه کرد و پس / آنگه بگسترید در آفاق خوان برف

شد جویبار بالش نقره چو خفت باغ / در آب رفت بستر چون پرنیان برف

دلم خاک تو شد گو باش من خون می‌خورم باری / ز دست این دل خاکی به دست خون درم باری

گوش زیر زلف و زیور زان نهان کردی که آه / نشنوی پیدا ز من باری نهان چون نشنوید

با تو حدیث بوسه همان به که کم کنم / کالا حدیث زرّ فراوان نمی‌کنی

آن یار کزو خانه ما جای پری بود / سر تا قدمش چون پری از عیب بری بود