شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 10139

حافظ از سرپنجۀ عشق نگار / همچو مور افتاده شد در پای پیل 

به تولای تو در آتش محنت چو خلیل / گوییا در چمن لاله و ریحان بودم 

تنگ شکر شود همه کام و دهان من / چون دل خیال آن بت شیریندهان کند 

پرده بردار ای قمر پنهان مکن تنگ شکر/ تا برِ سیمین تو احوال ما زرین کند 

تحفه مرهم نگیرد سینه افکار ما / سایه گل برنتابد گوشه دستار ما

می نال چنان که نشنوند آوازت / می‌سوز چنان که برنیاید دودت

سروی و بلندی و قدت پیدا نیست / خوبی و لطیفی و دلت با ما نیست

به رنگ باز شد زاغت به سر بر / تو بیهوده همی شطرنج بازی

یک سر به پای همّت از این دامگاه دیو / چون مرغ بر پرید و مقر بر قمر کنید

ما می‌زنیم از جهل هر دم به دامنی دست / هر چند روزی ما در دست آسمان است

دیده عقل مست تو، چرخه چرخ پست تو / گوش طرب به دست تو، بی‌تو به سر نمی‌شود

چشم دل باز کن که جان بینی / آن‌چه نادیدنی است آن بینی