شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 2044

خود غلط است این که او شعر فرستد مرا / خود غلط است این که کس قطره به عمان برد

ما به تو آورده‌ایم درد سر ارچه بهار / درد سر روزگار برد به بوی گلاب

خرمن دانش مراست وآن دگران خوشه‌چین / خوشه به خرمن کسی به تحفه نتوان برد

هر که را گویند باشد نوبتی در آسیا / آسمان چون نوبت ما را فرامش کرده است

روا مدار خدایا که در حریم وصال/ رقیب محرم و حرمان نصیب من باشد

بیان شوق چه حاجت که سوز آتش دل / توان شناخت ز سوزی که در توان باشد

من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم / که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد

من که شب‌‌ها ره تقوا زده‌‌ام با دف و چنگ / این زمان سر به ره آرم چه حکایت باشد

جهان بر ابروی عید از هلال وسمه کشید / هلال عید در ابروی یار باید دید

گیسوی چنگ ببرّید به مرگ می ناب / تا همه مغبچگان زلف دوتا بگشایند

نی محزون مگر از تربت فرهاد دمید / که کند شکوه ز هجران لبِ شیرینی

دوش در حلقه ما قصّه گیسوی تو بود / تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود