شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس پنجم : پایه های آوایی همسان (1) | آزمون شماره 5563

گرچه یاران فارغند از یاد من: -U-/--U-/--U--

گرچه صد رود است در چشمم مدام: -U-/--U-/--U-

عشق و مستوری نباشد پای گو در دامن آور: -U-/--U-/--U-/--U--

یک شبی پروانگان جمع آمدند: -U-/--U-/--U-

اندر آن ساعت که بر پشتِ صبا بندند زین / با سلیمان چون برانم من که مورم مرکب است

آب چشمم گفت حالم بر درت زان پس تو دانی / هم تو می‌دانی که نبود بر رسولان جز بلاغی

سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی / دل ز تنهایی به جان آمد خدایا همدمی

ما به غم خو کرده‌ایم ای دوست ما را غم فرست / تحفه‌ای کز غم فرستی نزد ما هر دم فرست

من اندر خود نمی‌یابم که روی از دوست برتابم / بدار ای دوست، دست از من که طاقت رفت و پایابم

ز عقل اندیشه‌ها زاید که مردم را بفرساید / گرت آسودگی باید برو عاشق شو ای عاقل

ازین پس عیب شیدایان نخواهم کرد و مسکینان / که دانشمند از این صورت برآرد سر به شیدایی

ای که در دل جای داری بر سر چشمم نشین / کاندرین بیغوله ترسم تنگ باشد جای تو

وگر او به وعده گوید که دمی دگر بیایم / همه وعده مکر باشد بفریبد او شما را

راحت جان است رفتن با دلآرامی به صحرا / عین درمان است گفتن درد دل با غمگساری

گر چو زنجیر به هم پیوستیم / این فروبستن درها ز کجاست

در سرم عشق تو سودایی خوش است / در دلم شوقت تمنایی خوش است