شرکت در آزمون آنلاین فارسی هفتم - درس چهاردهم- امام خمینی (ره)

پيام نهايي همة ابيات زير، مشترك است؛ به‌جز .........

شرف شد مرد را حاصل ز دانش نباید بُد دمی غافل ز دانش

دانش اندر دل، چراغ روشن است وز همه بد، بر تنِ تو جوشن (زره) است

به دانش گرای و بدو شو بلند چو خواهی که از بد، نیابی گزند

عشق آمد و گرد فتنه بر جانم بیخت عقلم شد و هوش رفت و دانش بگریخت(بیختن: غربال کردن، الک کردن)

در گزینۀ .......... هر دو واژه درست معنا شده‌اند.

(اساس: وسایل منزل) (بصیرت: آگاهی)

(عطوفت: محبّت) (عمارت: فرمانروایی)

(چمیدن: جستجو) (شایان: سزاوار)

(سوءظن: بدگمانی) (موذی: نیرنگ‌کار)

در کدام گزینه غلط املایی دیده می‌شود؟ (تشدید غلط محسوب نمی‌شود)

به حرم مطهر حضرت معصومه (س) پناه برد و سر بر ضریح آن حضرت گذاشت.

بیش از حدّ لزوم سخن نمی‌گفت و اجازه نمی‌داد کسی در حضور او از دیگری بد بگوید.

مدّت حیات صاحبان قبور که بر روی سنگ‌ها حک شده بود از ده سال تجاوز نمی‌کرد.

در هفت سالگی قرآن را ختم کرد و برای ادامة تحصیل به حوضة علمیّة اراک رفت.

در کدام گزینه معنی واژه درست است؟

احیا کردن: مرتب کردن

عرفا: سخنوران

کلون: اتاقک قطار

خصلت: ویژگی

آرایه‌های ادبی به کار رفته در کدام بیت صحیح نیست؟

این زندگی حلال کسانی که همچو سرو / آزاد زیست کرده و آزاد می‌روند (تشبیه و تشخیص)

گر بر کنم دل از تو و بَردارم از تو مهر / آن مهر بر که افکنم آن دل کجا برم؟ (کنایه و مراعات نظیر)

غنچه هم گفت گرچه دلتنگم / مثل لبخند باز خواهم شد (تشبیه و تشخیص)

خدا آن ملتی را سروری داد / که تقدیرش به دست خویش بنوشت (تشبیه و تشخیص)

شرکت در آزمون آنلاین فارسی هفتم - درس چهاردهم- امام خمینی (ره) | آزمون شماره 274