شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 16877

عمر ابد پیش من هست زمان وصال / زان که نگنجد در او هیچ زمانی مرا

درون مجمر دل‌ها سپند و عود می‌سوزد / که سرمای فراق او زکام (سرماخوردگی) آورد مستان را

به امید آن‌که جایی قدمی نهاده باشی / همه خاک‌های شیراز به دیدگان برفتم

به خون انداختم از حرص نان خود ندانستم / کز اکسیر قناعت مشک می‌گردد گیاه این‌جا

هر که دست از جان بشوید، هر چه در دل دارد بگوید. (در جملۀ اول، کنایه وجود دارد.)

ترسیدم از بیم گزند خویش آهنگ هلاک من کنند، پس قول حکما را کار بستم. («آهنگ» در معنای «قصد» به کار رفته است.)

به خاطر داشتم که چون به درخت گل رسم دامنی پر کنم هدیه اصحاب را. (استفاده از آرایۀ تشبیه)

آزردن دوستان، جهل است وکفّارت یمین، سهل. (وجود آرایۀ جناس)

مرا پشت بشکست گردون گردان/فروماند از ورزش کدخدایی

بشکست شب صبوریم پشت/و ایام به تیغ دوری ام کشت

ز جور تو بر لب مرا جان رسید/خروشم به گردون گردان رسید

ساقی سرمست بشکن توبه ام/پشت توبه دائماً بشکسته باد