شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یازدهم: قافیه | آزمون شماره 19933

بتا پای این ره نداری چه پویی / دلا جان آن بت ندانی چه گویی

 این چه رنگ است بر این گونه که آمیخته ای / این چه شور است که ناگاه برانگیخته ای

نصیحت به‌جای است اگر بشنوی / ضعیفان میفگن به کتف قوی

سوار نگون‌بخت بی ‌راه‌رو / پیاده برد زو به رفتن گرو

گر به تو افتدم نظر چهره به چهره روبه‌رو / شرح دهم غم تو را نکته به نکته مو به مو

گاه توبه کردن آمد از مدایح و ز هجی / کز هجی بینم زیان و از مدایح سود، نی

شراب تلخ می‌خواهم که مردافکن بُود زورش / که تا یک‌دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش

از جنون این عالم بیگانه را گم کرده‌ام / آسمان سیرم زمین خانه را گم کرده‌ام

چون حال بدم در نظر دوست، نکوست / دشمن ز جفا گو ز تنم برکن پوست

وعدۀ اهل کرم، نقد روان / وعدۀ نااهل شد رنج روان

همین پنج روز است عیش مدام / به ترک اندرش عیش‌های مدام

بسا نقش خردمندان که در بند هوا ماند / در آن صورت که عشق آید خردمندی کجا ماند؟

روز وصل دوست‌داران یاد باد / یاد باد آن روزگاران یاد باد

عرش را بر آب بنیاد او نهاد / خاکیان را عمر بر باد او نهاد

هنوز از دهن بوی شیر آیدش / همی رای شمشیر و تیر آیدش

آتش است این بانگ نای و نیست باد / هر که این آتش ندارد نیست باد