شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هجدهم : خوان عدل | آزمون شماره 79

در این دو هفته که چون گل در این گلستانی / گشاده‌روي‌ تر از راز می‌پرستان باش

ماه را زرد شود روي چو در وي نگري / روز را خیره شود چشم چو رخ بنمایی

ز انتظار شب وصل تو مرا روز گذشت / می‌ندانم که چرا منتظر فردایی

من از این در نروم ز آن که گروهی عشّاق / روي معشوق بدیدند به ثابت رایی

شرق از آن خداست/ غرب از آن خداست/ و سرزمین‌های شمال و جنوب نیز/ آسوده در دستان خداست.
 

روح را خاک نتواند مبدل به غبارش سازد/ زیرا هر دم به تلاش است تا که فرا رود.
 

بگذار بر پشت زین خود معتبر بمانم/ تو در کلبه و خیمۀ خود باز بمان.
 

 تمرین پرواز کار بدی نیست، اما برای تو آب و نان نمی‌شود.

عشق، آتش است. هر جا که باشد، جز او رخت دیگری ننهد. هر جا که رسد، سوزد.
 

باران رحمت بی‌حسابش همه را رسیده و خوان نعمت بی‌دریغش، همه جا کشیده.
 

هرگه که یکی از بندگان گنهکار دست انابت به امید اجابت به درگاه حق بردارد.
 

به خاطر داشتم که چون به درخت گل رسم، دامنی پر کنم هدیه اصحاب را.
 

پیامبر و دیوانه، مرصادالعباد

پرنده‌ای به نام آذرباد، کلیله و دمنه

ماه نو و مرغان آواره، روضۀ خلد

دیوان غربی ـ شرقی، اسرارالتّوحید

رابیندرانات تاگور، یوهان ولفگانگ گوته، جبران خلیل جبران، ریچارد باخ

جبران خلیل جبران، یوهان ولفگانگ گوته، ریچارد باخ، رابیندرانات تاگور

ریچارد باخ، رابیندرانات تاگور، یوهان ولفگانگ گوته، جبران خلیل جبران

یوهان ولفگانگ گوته، ریچارد باخ، جبران خلیل جبران، رابیندرانات تاگور