شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 8: از پاریز تا پاریس | آزمون شماره 589

وصفت دچار مشکل سختی کند مرا / آخر لغات من همه فرهنگ می‌شود

می‌تواند که تو را سخت زمین‌گیر کند / درد یک بغض اگر بین گلو گیر کند

سخت دل دادی به ما و ساده دل برداشتی / دل‌بریدن‌هات حکمت داشت؛ دلبر داشتی 

ز لطف غیب به سختی، رخ از امید متاب / که مغز نغز، مقام اندر استخوان گیرد 

سه

یک

دو

چهار

علّت کم حرفی لب هات می دانی که چیست ؟ / از رطوبت می شود کار نمکدان سخت تر 

بید مجنون در تمام عمر ، سربالا نکرد / حاصل بی حاصلی نبود به جز شرمندگی

جانم اگر صافی است دردی لطف تو است / لطف تو پاینده باد بر سر جان تا ابد

به یک کرشمه که در کار آسمان کردی / هنوز می پرد از شوق ، چشم کوکب ها

از کرّان به بعد هفت فرسنگ تمام بیابان ریگزار بود. آب از این ده برمی‌داشتیم و صبح، هنگام «چریق آفتاب» کنار قنات حسنی در شهر سیرجان اطراغ می‌کردیم.

وقتی از پاریذ به رفسنجان آمدم، به من سفارش شد که بردن سیصد تومان پول تا تهران همراه یک مهصّل خطرناک است! ناچار باید از یک تجارت‌خانه معتبر به تهران هواله گرفت.

پیرمرد از داخل کاذیه روی میز یک پاکت کهنه را که از جایی برایش رسیده بود، برداشت. نه کاغذ بزرگ بود، نه ماشین تهریر.  

چه استبعادی دارد که عمری باشد و روزی خاطراتی از صفر ماه هم بنویسیم! آدمی به هر جا می‌رود، گمان می‌کند به غایت‌الغصوای مقصود خود رسیده است؛ در سورتی که دنیا بی‌پایان است.