شرکت در آزمون آنلاین پیام‌های آسمان هفتم - درس اوّل-بینای مهربان | آزمون شماره 701

هم آگه و هم ناگه، مهمانِ من آمد او / دل گفت که کي آمد؟ جان گفت مهِ مه‌رو

او آمد در خانه ما جمله چو ديوانه / اندر طلبِ آن مه، رفته به ميانِ کو

او نعره‌زنان گشته از خانه که: «اين جايم» / ما غافل از اين نعره، هم نعره‌زنان هر سو

جرمي ندارم بيش از اين کز جان وفادارم تو را / ور قصد آزارم کني هرگز نيازارم تو را

زين جور بر جانم کنون، دست از جفا شستي به خون / جانا چه خواهد شد فزون، آخر ز آزارم تو را

آب رخان من مبر، دل رفت و جان را درنگر / تيمار کار من بخور، کز جان خريدارم تو را

يار گرد وفا نمي‌گردد / حاجتي زو روا نمي‌گردد

ما به گرد درش همي‌گرديم / گرچه او گرد ما نمي‌گردد

يک زمان صحبت جدايي يار / از بر ما جدا نمي‌گردد

دردم فزود و دست به درمان نمي‌رسد / صبرم رسيد و هجر به پايان نمي‌رسد

بر خوان از آن که طعمه‌ی جان است هيچ تن / آن‌جا به پاي عقل به‌جز جان نمي‌رسد

جان داده‌ام مگر که به جانان خود رسم / جانم برون شده‌ست و به جانان نمي‌رسد

با خدا عهد بسته‌ام به خدا / نشکنم عهد با خدا بسته

پس چنين دان به اعتقاد درست / کاندر این دم خداي ناظر توست

رد مکن گفتار مردان خدا / زآنکه ايشان را خدا داده عطا

خلاف طريقت بود کاوليا / تمنّا کنند از خدا جز خدا

خداوند گناه‌کردن را برای انسان‌ها ممنوع کرده است.

خداوند نسبت به تمام انسان‌ها مهربان است.

هیچ جایی نیست که خداوند در آنجا حاضر نباشد.

 انسان‌ها باید شکرگزار نعمت‌های خداوند باشند.