شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 5911

سعدی از سرزنش غیر نترسد هیهات /  غرقه در نیل چه اندیشه کند باران را

اگر رفت و آثار خیرش نماند / نشاید پس از مرگش الحمد خواند

جرم گردون تیره و روشن در او آیات صبح / گویی اندر جان نادان خاطر داناستی

صبحدم ناله قمری شنو از طرف چمن / تا فراموش کنی فتنه دور قمری

جهان متفّق بر  الهیتش /  فرومانده در کُنه (درون) ماهیتش

 جهانی نهاده به کاووس چشم /  زبان پر ز دشنام و لب پر ز خشم

 جهان دل نهاده بدین داستان / همان بخردان و همان راستان

هر که آمد به جهان نقش خرابی دارد / در خرابات بگویید که هشیار کجاست

گفتم چو طاووسی مگر؟ عضوی ز عضوی خوب‌تر / می‌بینمت چون نیشکر شیرینی از سرتا قدم

 اگر تو را سر ما هست یا غم ما نیست / من از تو دست ندارم به بی‌وفایی باز

پری‌پیکر بتی کز سحر چشمش / نیامد خواب در چشمان من دوش

تو را هر آینه باید به شهر دیگر رفت / که دل نماند در این شهر تا ربایی باز