شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 12: گذر سیاوش از آتش | آزمون شماره 4759

چو دریا و چون کوه و چون دشت و راغ / زمین شد به کردار روشن چراغ

که چون شب شود ما شبیخون کنیم / همه دشت و هامون پر از خون کنیم

همه دشت سرتاسر آهرمن است / و گر اژدها خفته بر جوشن است

ز خون دشت گفتی میستان شده است / ز نیزه هوا چون نیسان شده است

مِی نوش و جهان بخش که از زلف کمندت / شد گردن بدخواه گرفتار سلاسل ( مجاز - تشبیه )

چند به ناز پرورم مهر بتان سنگدل / یاد پدر نمی‌کند این پسران ناخلف ( تلمیح - استعاره )

مرا رسد که بر آرم هزار ناله چو بلبل / که احتمال ندارم ز دوستان ورقی گل ( ایهام تناسب - تشخیص )

ای عزیزان اگر از مصر نمی‌آید باد / بوی پیراهن یوسف ز کجا می‌شنوم ( حس‌آمیزی - ایهام تناسب )

به دریا نهنگ و به خشکی پلنگ / ورا کس ندیدی گریزان ز جنگ

بکرد اندر آن کشور آتشکده / بدو تازه شد مهرگان و سده

مگر آتش تیز پیدا کند / گنه کرده را زود رسوا کند

به روز خجسته سر مهر ماه / به سر بر نهاد آن کیانی کلاه