شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس نهم: کلاس نقاشی | آزمون شماره 1881

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم / سرزنش‌ها گر کند خار مغیلان غم نخور

ور نهد در ره ما خوار ملامت زاهد / از گلستانش به زندان مکافات بریم

با این همه هر آن که نه خواری کشید از او / هرجا که رفت هیچ کسش محترم نداشت

باز آ که چشم بد ز رخت دفع می‌کند / ای تازه گل که دامن از این خار می‌کشی

دشمن او که به تن سر بودش بار گران / سبک از تیغ شرربار نماید بارش

ای آفتاب رفتی و ماهی گذاشتی / وی پادشه گذشتی و شاهی گذاشتی 

هر کس که قصد خدمت این پادشاه کرد / از افتاب و چرخ قبا و کلاه کرد

جان از طلبم به لب رسیده / آبم ز عطش نرفته در کام

چون حجاب من است هستی من / گر نباشد مباش، گو غم نیست.

در بهاران کی شود سرسبز سنگ  / خاک شو تا گل بروید رنگ رنگ

این دل ز غبار چشم اگر پاک شوی / تو روح مجرّدی بر افلاک شوی

تا نگردی بی‌خبر از جسم و جان / کی خبر یابی ز جانان یک زمان

از غبار، آیینه دل را کند روشن‌گری / هر که گرد غربت افشاند ز سیمای غریب

 تا به گریبان نرسد دست مرگ / دست ز دامن نکنیمت ر‌ها

آن که چون شبنم به روی بستر گل تکیه داشت / کرد از خاک سیه بالین و بستر اختیار

سنگ راه من نگردد سختی راه طلب / کوه و صحرا پیش سیل بی‌قرار من یکی است

در راه عشق مرحله‌ی قُرب و بُعد نیست / می‌بینمت عیان و دعا می‌فرستمت (ربط)
 

بغرّید بر من که عقلت کجاست / چو دانی و پرسی سوالت خطاست (ربط)
 

من و باد صبا مسکین دو سرگردان بی‌حاصل / من از افسون چشمت مست و او از بوی گیسویت (عطف)
 

به اسبان تازی و مردان مرد /  برآر از نهاد بداندیش گرد (عطف)