شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 1 - درس چهارم

1- «الجلیسُ الصّالح خیرٌ مِنَ الوَحدَةِ و الوحدةُ خَیرٌ مِن جلیسِ السوءِ»:

همنشین شایسته از تکروی نیکوست و تکروی بهتر است از بدی همنشین.

همنشین شایسته از تنهایی بهتر است و تنهایی از همنشین بد بهتر است.

همنشینی با فرد درستکار از تنها شدن بهتر است و تنها شدن از همنشینی با بدان بهتر است.

همنشین خوب از تنهایی برتر است و تنهایی از همنشین ناشایست خطرناک‌تر است.

2- عیّن الخطأ:

‌ زیّنت مدیرتنا صفوف المدرسة بمصابیح تستفید الطالبات من نورها: مدیر ما کلاس‌های مدرسه را با چراغ‌هایی تزیین کرد که دانش‌آموزان از نور آن استفاده می‌کردند!

‌ علّمتُ تلامیذی درساً جرّبوه فی حیاتهم مرّات: به دانش‌آموزانم درسی را یاد دادم که آن را در زندگی خود بارها تجربه کرده بودند!

‌ یحتاج بعض الأمراض إلی استراحة تتبعها سلامة الجسم: بعضی از بیماری‌ها به استراحتی نیاز دارند که سلامت جسم را به دنبال خود دارد!

‌ اُشاهد صراعا کثیراً یتحمّله اُسرتی فی حیاتهم الصعبة: کشمکش‌های زیادی را می‌بینم که خانواده‌ام آن را در زندگی خود با سختی تحمل کرده‌اند!

3- «هناك نوع من البکتریا الّتي تعیش تحت عیون بعض الأسماك و یمکن أن یستعین البشر بها لإنارة المُدن!»:

‌ نوعی از باکتری آنجا وجود دارد که زیر چشمان برخی ماهی‌ها می‌زیست و امکان دارد که بشر از آن برای روشن کردن شهر‌ها استفاده کند!

‌ نوعی از باکتری‌ها هستند که زیر چشم‌های ماهیان زندگی می‌کنند و ممکن است که بشر روزی از آنها برای نورانی کردن شهر‌ها کمک بگیرد!

‌ یک نوع از باکتری‌ آن است که زیر چشمان برخی ماهی‌ها می‌زیَد و شاید بشر از آن برای روشن کردن شهرها استفاده کند!

‌ نوعی از باکتری وجود دارد که زیر چشم‌های برخی از ماهی‌ها زندگی می‌کند و امکان دارد که بشر برای نورانی کردن شهرها از آن یاری جوید!

4- قال الإمام الخمینیّ ( «إذا قالَ أحدٌ کلاماً یُفَرِّقُ المسلمینَ فاعلَموا أنّهُ جاهلٌ!»: امام خمینی( فرمودند: .........

اگر کسی سخنی بگوید که مسلمانان را به تفرقه بیاندازد بدانید که او نادان است!

اگر کسی نادان باشد سخنی می‌گوید که مسمانان را به تفرقه می‌اندازد!

آنگاه که سخن یک فرد مسلمانان را به تفرقه بیاندازد بدانید که آن از روی نادانی است!

آنگاه که کسی سخنی بگوید که مسلمانان را به تفرقه بیاندازد همانا از نادانی او است!

5- (صغَّر):

ماضٍ-للمفرد الغائب – له حرف واحد زائد – معلوم/ فعل و مفعوله ( شأن)

ماضٍ – للمفرد المذکّر الغائب – مصدره علی وزن تفعیل – معلوم / فعّل و مع فاعله جملةُ فعلیة

فعل ماضٍ – له حرف زائد و مصدره (تصغیر) علی وزن تفعیل / فعل و فاعل ، و الجملة فعلیةُ

فعل ماضٍ، له حرف واحد زائد، و مصدره علی وزن (تفعّل) / فعل و فاعل، و الجملة فعلیةُ

شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 1 - درس چهارم | آزمون شماره 65

جست و جو

شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 1 - درس چهارم | آزمون شماره 65

جست و جو

ساخت آزمون

ساخت آزمون