شرکت در آزمون آنلاین دین و زندگی 1 (رشته انسانی) - درس دهم : اعتماد بر او | آزمون شماره 8846

چون خداوند اسرار و میزان بینش آنان را می‌داند. _ «وَ عَسیَْ اَن تَکرَهوا شَیئاً وَ هُوَ خَیرٌ لَکُم وَ عَسیَْ اَن تُحِبّوا شَیئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَکُم»

چون می‌دانند سررشتة کارها به دست خداست. _ «وَ عَسیَْ اَن تَکرَهوا شَیئاً وَ هُوَ خَیرٌ لَکُم وَ عَسیَْ اَن تُحِبّوا شَیئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَکُم»

چون می‌دانند سررشتة کارها به دست خداست. _ «اِن اَرادَنِیَ اللهُ بِضُرٍّ هَل هُنَّ کاشِفاتُ ضُرِّهِ اَو اَرادَنی بِرَحمَةٍ، هَل هُنَّ مُمسِکاتُ رَحمَتِهِ قُل حَسبِیَ الله»

چون خداوند اسرار و میزان بینش آنان را می‌داند. _ «اِن اَرادَنِیَ اللهُ بِضُرٍّ هَل هُنَّ کاشِفاتُ ضُرِّهِ اَو اَرادَنی بِرَحمَةٍ، هَل هُنَّ مُمسِکاتُ رَحمَتِهِ قُل حَسبِیَ الله»

کفایت مطلق «الله» برای بندگانش ریشة توانایی او بر دور کردن گزند و زیان از بندگان خود می‌باشد.

خدایی که از هرکس به بندگانش مهربان‌تر است، آن چیزی را برای انسان رقم می‌زند که خیر او در آن است.

 قرآن کریم به شیوة استفهام انکاری، صفات متوکلان حقیقی را برمی‌شمارد.

 انسان همواره باید بر معبودی تکیه کند که توانایی مدیریت امور بندة خود را داشته باشد.

به مصلحت اوست، گرچه خود بدان مصلحت آگاه نباشد. _ کمک‌کننده و امید دهنده به اوست.

به مصلحت اوست، گرچه خود بدان مصلحت آگاه نباشد. _ با فکر و اندیشه بهترین راه ممکن را انتخاب می‌کند.

خدای حکیم جهان را اداره می‌کند و ارادة انسان در کنار اوست. _‌ کمک‌کننده و امید دهنده به اوست.

خدای حکیم جهان را اداره می‌کند و ارادة انسان در کنار اوست. _‌ با فکر و اندیشه بهترین راه ممکن را انتخاب می‌کند.

«ان ارادنی الله بضرّ هل هن کاشفاتُ ضرّه»

«و شاورهم فی الأمر فاذا عزمت فتوکّل علی الله»

 «فبما رحمة من الله لنت لهم و لو كنت فظاً غليظ القلب»

«و توکّل علی الحیّ الذی لایموت و سبّح بحمده و کفی به بذنوب عباده خبیراً»

به خدا اعتماد نموده و کار و نتیجه‌اش را به خداوند واگذار کند.

کارها به خدایی که از هرکس به بندگانش مهربان‌تر است سپرده شود.

در عین عمل به وظیفه و انجام صحیح مسئولیت به خدا توکل نماید.

بداند که گاهی چیزهایی را به نفع خود می‌پنداریم در حالی که به ضرر ماست.