شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17995

ثوابت باشد ای دارای خرمن/ اگر رحمی کنی بر خوشه‌چینی

به بخشندگی کوش کآب روان/ به سیلش مدد می‌رسد ز آسمان

به بالای سرو است و هم زور پیل/ به بخشندگی همچو دریای نیل

بزرگی بایدت بخشندگی کن/ که دانه تا نیفشانی نروید

انفاس عیسی از لب لعلت لطیفه‌ای/ آب خضر ز نوش لبانت کنایه‌ای

کی عطرسای مجلس روحانیان شدی/ گل را اگر نه بوی تو کردی رعایتی

که را رسد که کند عیب دامن پاکت/ که همچو قطره که بر برگ گل چکد پاکی

هزار جان مقدس بسوخت زین غیرت/ که هر صباح و مسا شمع مجلس دگری

واژه «ادبیات» در زبان فارسی از عصر مشروطه (1285 ه_ . ش) کاربرد زیادی پیدا کرد.

زبان پهلوی در دوره اشکانیان رایج بود و تا اوایل دوره ساسانی نیز آثاری به این زبان تألیف شده است. این زبان در شمال و شمال شرقی ایران متداول بوده است.

«کلیله و دمنه» و «هزار و یک شب» نمونه‌هایی از ترجمه زبان پهلوی هستند که با تغییرات فراوان به دست ما رسیده‌اند.

هر چیزی که ذهن ما را به پویایی درآورد، متن است.

طبیبی را دیدند که هرگاه به گورستان رسیدی، ردا در سر کشیدی.

نگویم جوانی مکن، لکن جوان خویشتن‌دار باش.

ای پسر هر چند جوانی، پیرعقل باش.

جوانمرد که بخورد و بدهد به از عابد که روزه دارد و بنهد.

هر کجا بیماری نشان یافتم که در وی امید صحت بود، معالجت او بر وجه حِسبَت بر دست گرفتم. [کاربرد واژگان عربی]

به صواب آن لایق‌تر که بر معالجت، مواظبت نمایی و بدان التفات نکنی که مردم قدر طبیب ندانند. [حذف فعل]

به برکت این افسون، نه کسی مرا بتوانستی دید و نه در من بدگمانی صورت بستی. [استفاده از دستور تاریخی در فعل]

طایفه‌ای را از امثال خود در مال و جاه بر خویشتن، سابق دیدم. [کاربرد «را» به معنی برای]