شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دهم : سبک شناسی قرن های 10 و 11 (سبک هندی) | آزمون شماره 8930

در عصر صفوی بازسازی تمثیل‌های کهن به سبک نو رایج شد.

سبک هندی از اوایل قرن یازدهم تا اواسط قرن دوازدهم به مدت ۱۵۰ سال در تاریخ ادبیات ایران رواج یافت.

روی‌آوردن افراد عامی به شعر سبب شد تا شعر سلامت پیشین خود را از دست دهد.

کم و زیاد شدن ابیات غزل سبب آسیب جدی شعر شد، چرا که تکرار قافیه امر غیر طبیعی است.

دامن فکر بلند آسان نمی‌آید به دست /  زرد شد تا مطلعی را کرد رنگین آفتاب

صفت عاشق صادق به‌درستی آن است /  که گرش سر برود از سر پیمان نرود 

نیست با دیدۀ ظاهر دل روشن محتاج /  نبود خانۀ آیینه به روزن محتاج 

دیوانۀ خموش به عاقل برابر است /  دریای آرمیده به ساحل برابر است

چنان به فکر تو در خویشتن فرو رفتیم / که خشک شد چو سبو دست زیر سر ما را

از پریدن‌های چشم و از تپیدن‌های دل / می‌رسد از یار پیغامی که می‌باید مرا

وقت طرب خوش یافتم آن دلبر طنّاز را / ساقی بیار آن جام می مطرب بزن آن ساز را

لقمه بیرون کردن از دست خسیسان مشکل است / ماه نو دق کرد تا از خوان گردون نان گرفت