شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 18464

در خدمتت انبیا مشرف/ وز حرمتت آدمی مکرّم

ای مسند تو ورای افلاک/ صدر تو و خاک توده حاشاک

ای آرزوی قدر لقایت/ وی قبلۀ آسمان سرایت

ای شرع تو چیره چون به شب روز/ وی خیل تو بر ستاره پیروز

عشق بهین گوهری است، گوهر دل کان او/ دل عجمی صورتی است، عشق زبان دان او

اگر کیمیای وفا جست خواهی/ جز از دست هر خاک پایی نیابی

برگ بی برگی بود ما را نوال/مرگ بی مرگی بود ما را حلال

سلطان دهر گفته که ای خواجه تا کجا/ بنوشته هفت چرخ و رسیده به مستقیم

ما ز بالاییم و بالا می‌رویم/ ما ز دریاییم و دریا می‌رویم

راه وصل تو راه پر آسیب/ درد عشق تو درد بی درمان

چند پرسی ز من چیستم من؟/ نیستم نیستم نیستم من

بشر ماورای جلالش نیافت/ بصر منتهای جمالش نیافت

مهر ار نبود چو مهر تابد / ابر ار نبود چو ابر بارد

خواست پریدن چمن از نازکی / خواست چکیدن سمن از نازکی

ز هر شهری سپهداری و شاهی / ز هر مرزی پری‌رویی و ماهی

بپویید و آن توشه ره کنید / بکوشید تا رنج کوته کنید

گر همه مغز هست و گر همه پوست / هر چه موجود ازوست بل همه اوست

من که مشتاقم به جان برگشته‌مژگان تو را / کی توانم پرکشید از سینه پیکان تو را

یارم طریق سرکشی از سر گرفت و رفت / یک باره دل ز بی دل خود برگرفت و رفت

نه عطای تو را خطا مانع / نه بلای تو را ولا دافع