شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 8334

چنان بماندم در دست روزگار و جهان / که تیغ تافته در دست مرد ‌آهنگر

آفتاب روی او در مه چو بنماید جمال / ماه  ما بر آفتاب روی او حایل شود

هر که مفتون سر زلف سخن شد، داند / که دل صائب از اندیشه چرا خون گردید

موی تو بر روی تو شامی است بر رخسار صبح / روی تو در موی تو صبحی است در آغوش شام

دریا به حبابی چه‌قدر جلوه فروشد؟ / آیینۀ وصلیم و حجاب است دل ما

بیا که بر سر کویت بساط چهرۀ ماست / به جای خاک که در زیر پایت افکنده‌ست

ای کرده در جهان غم عشقت سمر مرا / وی کرده دست عشق تو زیر و زبر مرا

فریب زلف تو با عاشقان چه شعبده ساخت؟ / که هر که جان و دلی داشت در میان انداخت