شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 1: شکر نعمت | آزمون شماره 1196

ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند / تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری  (مسند)

از دست و زبان که برآید / کز عهدۀ شکرش به درآید  (حرف استفهام)

ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز / کان سوخته را جان شد و آواز نیامد  (مسند)

چه غم دیوار امت را که دارد چون تو پشتیبان / چه باک از موج بحر آن را که باشد نوح کشتیبان  (مفعول)

ای صبا زنجیر جعِد طرّۀ لیلی کجاست؟ / تا علاج این دل بیچارۀ مجنون کنم

بسی اشک من طعنه بر سیم زد / بسی رنگ من خورده بر زر گرفت

کمند صید بهرامی بیفکن جامِ جم بردار / کم من پیمودم این صحرا نه بهرام است و نه گورش

گر تو زنی تیغ هلاکم به فرق / فرق من و خاک کف پای تو

تو حکیمی تو عظیمی تو کریمی تو رحیمی / تو نمایندۀ فضلی تو سزاوار سنایی

اگر خسیس بر من گران‌سر است رواست / که او زمین کثیف است و من سماء سنا

چو تو ز جهان یافتی بقا را / پس چون که جهان در خور ثنا نیست

 جز فیض بحر فضل تو ما را امید نیست
جز گوهر ثنای تو ما را نثار نیست