شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 2: مست و هشیار

در کدام گزینه، دو بیت با هم مفهوم مشترک ندارند؟

لا اله از پی الّا الله است همچو لا ما هم به الّا می‌رویمهر کسی کاو دور ماند از اصل خویش باز جوید روزگار وصل خویش

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست از بهر این معامله غمگین مباش و شادهرگز دلم برای کم و بیش غم نداشت آری نداشت غم که غم بیش و کم نداشت

کاووس کیانی که کی‌اش نام نهادند کی بود؟ کجا بود؟ کی‌اش نام نهادند؟ چون سر و افسر نخواهد ماند تا می‌‌بنگری چه کلاه ژنده و چه افسر افراسیاب

بر آ از جسم خاکی گر دل آسوده می‌خواهی که هرگز این تنور خام بی‌طوفان نمی‌باشدبه امیدی که به خاک سر کوی تو رسد قالب خاکی‌ام آخر به هوا خواهد رفت

کدام گزینه با بیت «گفت تا داروغه را گوییم، در مسجد بخواب / گفت مسجد خوابگاه مردم بدکار نیست» تناسب معنایی بیش‌تری دارد؟

نـخـواسـت هـیـچ خردمند وام از ایّام کـه بـا دسـیـسـه و آشـوب بازخواهد وام

بـه چشم عقل در این رهگذر تیره ببین کـه گـسـتـرانـد قـضا و قدر به راه تو دام

بـه شوق گنج یکی تیشه بر زمین نزدیم هـمـی بـه خـیـره بـه ویرانه ساختیم مُقام

چگونه راه نمایی؟ که خود گمی از راه چگونه حاکم شرعی؟ که فارغی ز احکام

کدام گزینه با سایر گزینه‌ها متفاوت است؟

ما عاشق و رند و مست و عالم‌سوزیم / با ما منشین و گرنه بدنام شوی

می‌خواره و سرگشته و رندیم و نظرباز / وان کس که چو ما نیست در این شهر کدام است؟

می‌خور که شیخ و حافظ و مفتی و محتسب / چون نیک بنگری همه تزویر می‌کنند

گفت: باید حد زند هشیار مردم، مست را / گفت: هشیاری بیار، اینجا کسی هشیار نیست

کدام گزینه مفهومی متفاوت با سایر گزینه‌ها دارد؟

طریق عشق پرآشوب و فتنه است ای دل / بیفتد آن که در این راه با شتاب رود

گر نور عشق حق به دل و جانت اوفتد / باللّه کز آفتاب فلک خوبتر شوی

شکوه عشق نگه کن، که موی مجنون را / فلک به شعشعه‌ی آفتاب، شانه کند

فرزانه درآید به پری‌خانه‌ی مقصود / هر کس که در این بادیه دیوانه‌ی عشق است

سروده‌ی‌ زیر با کدام بیت تقابل معنایی دارد؟

«ریشه‌های ما به آب / شاخه‌های ما به آفتاب می‌رسد / ما دوباره سبز می‌شویم»

بلندی سر به جیب هستی شد اعتبار جهان هستی / که شمع این بزم تا سحرگاه زنده دارد مزار خود را

قدم به صد دشت و در گشادی ز ناله در گوش‌ها فتادی / عنان به ضبط نفس ندادی طبیعت نی‌سوار خود را

اگر دلت زنگ کین زداید خلاف خلقت به پیش ناید / صفای آیینه شرم دارد که خرده گیرد دچار خود را

به در زن از مدّعا چو «بیدل» ز الفت وهم پوچ بگسل / بر آستان امید باطل، خجل مکن انتظار خود را

شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 2: مست و هشیار | آزمون شماره 2155