شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 6033

خورشید را حاجب تویی، امید را واجب تویی

گفت: ای موسی دهانم دوختی

چو شد روز رستم بپوشید گبر

آینه‌‌ام، آینه‌‌ام، مرد مقالات نه‌‌ام

چون گشت زمین ز جور گردون (-U--U-UU-UU-U)

مكن کاری که بر پا سنگت آید (U---U--‌---‌-)

همانا که در فارس انشای من (U--U--U--U-)

که شنیدی که در این بزم کسی خوش بنشست (U-UU---U---U---)

سروران را بی‌سبب می‌کرد حبس/ گردنان را بی‌خطر سر می‌برید

-U - - - U - - - U - /- U - - - U - - - U -

تو گر خواهی که جاویدان جهان یک سر بیارایی / صبا را گو که بردارد زمانی برقع از رویت

U- - -U- - -UU- -U /- - -U- - -U- - - U- - -U- - -

بده تا بگویم به آواز نی/ که جمشید کی بود و کاووس کی

U - - U - - U / - -U - - UU - U - -

بساط سبزه لگدکوب شد به پای نشاط/ ز بس که عارف و عامی به رقص برجستند

U- - U U - U - U/-U - U- - - U - - U - U- - - -

ما درس سحر در ره می‌خانه نهادیم / محصول دعا در ره‌ جانانه نهادیم

بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد / باد غیرت به صدش خار پریشان دل کرد

گفت پیرم مرا جوان گردان / عجز و ضعف از نهاد من بستان

هر که او ارزان خَرَد ارزان دهد / گوهری طفلی به قرصی نان دهد