شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس پنجم : پایه های آوایی همسان (1) | آزمون شماره 69

هر چه گویم عشق را شرح و بیان/ چون به عشق آیم خجل باشم از آن

خداوندا، شبم را روز گردان/ چو روزم بر جهان پیروز گردان

نمی‌دانم نمیدانم الهی/ تو دانی و تو دانی آنچه خواهی

مهر اگر آرد بسی بیجا و بیهنگام آرد/ قهر اگر آرد بسی ناساز و ناهنجار دارد

مفاعیلن-مفاعیلن-فعولن

فعلاتن-فاعلاتن-فعولن

فاعلاتن-فاعلاتن-مفاعی

مفاعیلن-فاعلاتن-مفاعی

تا مرد سخن نگفته باشد/ عیب و هنرش نهفته باشد

تا تو نگاه می‌کنی کار من آه کردن است/ ای به فدای چشم تو این چه نگاهکردن است؟

چه غم دیوار امّت را که دارد چون تو پشتیبان/ چه باک از موج بحر آن را که باشد نوح کشتیبان؟

نکوهش مکن چرخ نیلوفری را/ برون کن ز سر باد خیرهسری را

حسن اندامت نمی‌گویم به شرح

چنان بر سر آورد مشتی گیاه

بشنو از نی چون حکایت می‌کند

خود حکایت می‌کند پیراهنت

وجودی دارم از مهرت گدازان: مفاعیلن مفاعیلن فعولن

ما به یک شربت چنین بی‌خود شدیم: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن

همی‌نالید و با گل راز می‌کرد: مفاعیلن مفاعیلن فعولن

دیگران چندین قدح چون خورده‌اند: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن