شرکت در آزمون آنلاین فارسی هشتم - درس سیزدهم : ادبیات انقلاب

در كدام بيت، آراية «كنايه» به كار نرفته است؟

يكي را به سر برنهد تاج بخت يكي را به خاك اندر آرد ز تخت

دلا معاش چنان كن كه گر بلغزد پاي فرشته‌ات به دو دستِ دعا نگه دارد

با چشم ادب نگر پدر را از گفتۀ او مپيچ سر را

حديث آرزومندي كه در اين نامه ثبت افتاد همانا بي‌غلط باشد كه حافظ داد تلقينم

در همه بیت‌ها کنایه دارد به جز ....... .

به هرکس که دل باختم، داغ دیدم / به هر جا که گل کاشتم خار چیدم

گر سیاه است شب و روز دلم / باید از چشم تو، از چشم تو دید

خواب سنگین ز سر صخره و کوه / رنگ از روی شب تیره پرید

سرنوشتم اگر این است که می‌بینم / حکم تغییر قضا را به که باید گفت

در عبارت زیر چند وابسته پیشین وجود دارد؟

«زبان هر جامعه در هر دوره‌ای، نماینده فکر و فرهنگ همان روزگار است. بهترتین راه برای آشنایی با اندیشه‌ها و باورهای هر جامعه، روی آوردن به ادبیات آن جامعه است و مقصود از ادبیات، همه آثار نظم و نثری است که آینه فرهنگ و اندیشه یک جامعه است.»

هشت

نه

هفت

شش

مفهوم کنایهٔ ذکر شدهٔ کدام عبارت نادرست است؟

کسی را لای پنبه بزرگ کردن: کسی را در ناز و نعمت فراوان بزرگ کردن

جگر کسی را خون کردن: کسی را بسیار ناراحت کردن

جوش آوردن: عصبانی شدن

بوی شیر دادن دهان کسی: شجاعت بسیار داشتن

در کدام بیت واج میانجی جا نیفتاده است؟

ز بند مهرش چون پا دل شود آزاد؟ / مرا که با سر زلفش هزار پیوند است

برآوری ز من تلخ‌کام هر دم شور / از آن که پسته شیرین تو شکرخند است